Oferta programowa

Realizacja królewskich zadań Akademii

Nauczycielki Akademii Króla Stasia w swojej pracy wychowawczo-dydaktycznej korzystają m.in z metod aktywizujących:

Pedagogiki zabawy, która dysponuje metodami ułatwiającymi kontakty pomiędzy poszczególnymi członkami danej grupy na bezpiecznym, zaakceptowanym przez wszystkich poziomie. Podpowiada ona, co zrobić, aby te kontakty dawały jak największe korzyści zarówno grupie, jak również poszczególnym jej członkom. Główne cele pedagogiki zabawy to harmonijny i wszechstronny rozwój jednostki funkcjonującej w ramach określonej grupy, a także pomoc w odkrywaniu jej najlepszych cech. Ich realizacja następuje w oparciu o stosowanie szeroko rozumianych metod zabawowych (choć nie tylko), często bardzo przyjemnych w odbiorze, a jednak nie pozbawionych głębszej refleksji.

Edukacji matematycznej wg E. Gruszczyk-Kolczyńskiej i E. Zielińskiej, jej celem jest wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci i dobre przygotowanie ich do szkoły. Powstała w wyniku badań naukowych zmierzających do połączenia w jeden proces:

  • intensywnego wspomagania rozwoju inteligencji operacyjnej dzieci,
  • kształtowania odporności emocjonalnej potrzebnej dzieciom do pokonywania trudności,
  • rozwijania umiejętności matematycznych stosowanych w codziennym życiu i wymaganych potem na lekcjach matematyki. Taki zakres kształcenia sprzyja stymulowaniu uzdolnień matematycznych u dzieci i dobrze przygotowuje je do nauki matematyki w szkole.

Metody Weroniki Sherborne ruchu rozwijającego dla dzieci: wspiera i stymuluje rozwój dziecka. Celem tej metody jest doświadczenie ruchu, kontaktu emocjonalnego, kontaktu fizycznego, kontaktu społecznego, poznanie własnego ciała. Stosując te metodę dążymy do rozwoju:

  • świadomości schematu ciała, integracji poszczególnych jego części,
  • orientacji w czasie i przestrzeni w środowisku zewnętrznym,
  • poczucia bezpieczeństwa, zaufania do siebie i partnera, współdziałania, partnerstwa,
  • emocji, opanowania ich,
  • własnej inwencji, pewności siebie, inicjatywy,
  • spontaniczności ruchu i zachowań,
  • sprawności ruchowej, wyobraźni pojęć,
  • koncentracji uwagi, sposobu komunikowania się,
  • a także do integracji środowiska w którym jesteśmy,
  • oraz umiejętności rozluźniania się po okresie napięcia i koncentracji.

Metody „Dobrego startu” M. Bogdanowicz. Założeniem Metody Dobrego Startu jest jednoczesne rozwijanie funkcji językowych, funkcji spostrzeżeniowych: wzrokowych, słuchowych, dotykowych, kinestetycznych (czucie ruchu) i motorycznych oraz współdziałania między tymi funkcjami czyli integracji percepcyjno-motorycznej. Są to funkcje, które leżą u podstaw złożonych czynności czytania i pisania. Usprawnienie w tym zakresie, jak również kształtowanie lateralizacji (ćwiczenia ustalenia ręki dominującej) i orientacji w prawej i lewej stronie ciała jest wskazane dla dzieci przygotowujących się do nauki czytania i pisania, natomiast jest niezbędne dla dzieci, u których występują opóźnienia rozwoju tych funkcji. Ćwiczenia prowadzą do większej harmonii rozwoju psychoruchowego: wyższego poziomu rozwoju i współdziałania funkcji intelektualnych (mowy, myślenia) i instrumentalnych (spostrzeżeniowo-ruchowych).

„Jestem częścią świata” – program wychowania przedszkolnego wspomagający rozwój aktywności twórczej dzieci – Krystyna Nowak-Groibelska, Beata Pilecka Elementy Dramy – maksymalne zaangażowanie dziecka, które nie ma być nastawiony na odbiór, lecz na działanie (dziecko pozostaje sobą w nowej sytuacji, albo stara się być w sytuacji jakiejś postaci).

Elementy Mobilnej Rekreacji Muzycznej – muzykoterapii. Muzykoterapia jest swoistą metodą terapeutyczną. Jest to metoda postępowania wielostronnie wykorzystująca wieloraki wpływ muzyki na psychosomatyczny ustrój człowieka. Poprzez różne elementy i rodzaje, zróżnicowane formy odbierania i uprawiania, muzyka wywiera leczniczy wpływ zarówno na dzieci, jak i osoby dorosłe. Nadrzędnym celem muzykoterapii jest pomaganie w rozwoju pełnego potencjału ludzkiego, a nie rozwijanie muzycznych sprawności. Jest to proces leczenia muzyką. Muzyka leczy duszę i namiętności, prowadzi do wyciszania napięć, zaprowadzając w umyśle człowieka umiar i harmonię. Świat dźwięków uspokaja, uczy wrażliwości, a także rozwija zainteresowania i pozwala odkryć nowe umiejętności.

Socjoterapia – Projektowanie zajęć socjoterapeutycznych uwzględnia rozwijanie indywidualnych zamiłowań i zainteresowań, zaspokajanie podstawowych dla danego wieku potrzeb, podejmowanie zagadnień ważnych dla określonej grupy wiekowej.

Odmienna nauka czytania I. Majchrzak – Nauczyciel, który chce wspierać wysiłki dziecka w procesie nauki czytania powinien posiadać określoną wiedzę dotycząca rozwoju mowy, procesów poznawczych, emocjonalnych oraz wiedzę metodyczną w zakresie różnych metod nauki czytania. Coraz częściej obserwujemy przejawy zainteresowania czytaniem u małych 3-4 letnich dzieci. Wynika to z faktu, że otoczenie społeczne współczesnych dzieci pełne jest napisów, reklam, ogłoszeń, z którymi stykają się one na ulicy czy oglądając telewizję.

„Edukacja przez ruch” – to system form i metod kształcenia oraz terapii, który wykorzystuje naturalny, spontaniczny ruch organizmu. Człowiek rusza się, a więc przez ruch uaktywnia zmysły, dzięki którym poznaje otaczający go świat. Wielostronne uczenie się przeciwstawia się jednostronnemu uczeniu się, czyli nauczaniu opartemu głównie na przyswajaniu gotowej wiedzy podanej przez nauczyciela. Takiemu wielostronnemu uczeniu się odpowiadają metody nauczania. Najczęściej stosowane metody nauczania w naszej pracy, to:

  1. metody podające (przyswajanie): opowiadanie, pogadanka, historyjka obrazkowa, wiersze, piosenki, praca z tekstem.
  2. metody problemowe (odkrywanie): gry dydaktyczne, giełda pomysłów, czyli „Burza mózgów”, inscenizacja.
  3. metody aktywizujące (przeżywanie): drama, wystawa (ekspozycja), pokaz.
  4. metody praktyczne (działanie): ćwiczenia.